Rozdział 11 - część I

    Podchodził do mnie jeszcze bliżej, aż dzieliło nas kilka centymetrów. Był bardzo blisko, gdy do pokoju wparował Carlos. Lekko zmieszani odsunęliśmy się od siebie.
- Przeszkodziłem wam w czymś ? - zapytał też lekko zmieszany
- Emm... - jąkałam się - Carlos ...
- Tak ! - odpowiedział pewnie Schmidt 
- Sorki.
- Sio na dół - popędzał go schodząc za nim ba dół, stałam tak jeszcze chwilę. Po czym wróciłam na ziemię, zeszłam po schodach. Usiadłam przy blacie w kuchni i odpalałam laptopa. Wyskoczyło okno hasła. Chłopaki (przyp. aut. Carlos i Logan) poszli na górę po jakąś grę, a blondyn szukał czegoś do picia. Znowu sami - pomyślałam
- Kendall ?!
- Tak.
- Hasło ...
- A no tak, zapomniałem. - podszedł do mnie; nachylając się nade mną z tyłu, wpisał hasło. Do pokoju weszli Logan i Carlos. A ja poczułam nieziemskie perfumy Schmidta. Rozmarzyłam się . . . Jeszcze tak blisko mnie nie był. Teraz już wiedziałam, że się w nim zakochałam.
- Gotowe. - powiedział, gdy już skończył wpisywać hasło odsunął się.
- Dzięki - uśmiechnął się, ponieważ powiedziałam to takim głosem jakbym powiedziała: "ale ty jesteś mądry"
- Chcesz coś do picia ? - zagaił
- Ehem.. Kawę
- Oki, już się robi. Chłopaki ? - zawołał - Co chcecie ? - zapytał gdy już przyszli 
- Ty się nas pytasz co chcemy ? - zapytał Logan z wydawanym wyrzutem.
- No, chyba - opowiedział mu lekko zmieszany Kendall
- Masz piwo ? - wyrwał się z pytaniem Carlos.
- Nie.
- To jedziemy do sklepu - zaczął Carlos - Choć Logan, zaraz wracamy - puścił na oczko. Zostaliśmy sami.
- Kendall ?
- Co tam ? - podszedł do mnie
- Internet ci nie działa.
- Serio ?! - zdziwił się nachylił się nade mną i sprawdzał coś. Dziwnie się czułam. Oparłam się o niego. Czując to uśmiechnął się .

_________________
Chcecie czytać jeszcze tego bloga ? xD
Skomentujcie, pliss. Przepraszam za nieobecność. Jeśli będą komentarze to zacznę dodawać regularnie :) Muszę widzieć, że ktoś to wg czyta :P